W 1871 roku angielski lekarz Richard Leach Maddox wynalazł sposób na zastąpienie płyt kolodionowych tak zwaną suchą płytą, pokrywając szklaną taflę mieszaniną roztworów żelatyny, azotanu srebra i bromku potasu. W związku ze zwiększeniem czułości substancji światłoczułej skrócił się czas jej naświetlania, a oprócz tego technologia ta (zwana również bromo-żelatynową techniką negatywową) odsunęła widmo konieczności zabierania ciemni w plener.
W 1881 roku na scenie pojawiła się jedna z najważniejszych postaci związanych z rozwojem i popularyzacją fotografii – Amerykanin George Eastman – założyciel Eastman Dry Plate Company.
W 1884 roku wraz z Williamem Walkerem opatentował on światłoczuły papierowy film zwijany w rolkę. W 1886 Eastman Dry Plate Company wypuściła na rynek swój pierwszy aparat fotograficzny Eastman Detective Camera, a dwa lata później aparat Kodak nr 1.
W roku 1889 ostatecznie zastąpiono film papierowy wynalezionym dwa lata wcześniej filmem celuloidowym (dla firmy Eastmana wynalazł go Henry M. Reichenbach), a w 1891 roku przedsiębiorstwo zmieniło nazwę na Eastman Kodak Company.
Głównym hasłem reklamowym firmy było „You Press the Button, We Do the Rest” – „Ty naciskasz przycisk, my robimy resztę”. Miało ono pokrycie w praktyce: po naświetleniu całego filmu klient oddawał aparat do sklepu, gdzie film wywoływano (i utrwalano) i zakładano nowy. Jeśli dodać do tego, że ceny aparatów nie przekraczały miesięcznych zarobków robotników, można śmiało powiedzieć, że wraz z działalnością Eastmana fotografowanie stało się dostępne masom.
